Rodzice Tomka mieszkali w tym samym miasteczku, co moi. Z tym, że mieli własny dom z dużym ogrodem. U mnie było 2-pokojowe mieszkanie w bloku i młodsza siostra, która w tym roku miała zdawać maturę. Przeniesienie się do nich nie wchodziło w grę, bo byłoby po prostu za ciasno.
fot. Adobe Stock, Анастасия Стягайло Aleksander był moim pierwszym chłopakiem „na poważnie”. To z nim straciłam dziewictwo, lecz zanim to się stało, wiedzieliśmy już, że chcemy ze sobą być, i nawet rozmawialiśmy o ślubie. Jak każda dziewczyna marzyłam o pięknym weselu, Alek wydawał mi się odpowiednim kandydatem i nie zamierzałam szukać nikogo innego. Był starszy ode mnie o pięć lat; cieszyłam się, że jest bardziej doświadczony. Miałam 19 lat i byłam świeżo po maturze… Może powinnam była zaczekać, tak jak radziła mi mama? Może gdybym poszła do szkoły pomaturalnej jak moje koleżanki, poznałabym kogoś innego i moje życie ułożyłoby się inaczej? Kto to wie. Szkoła, do której kiedyś uczęszczałam, organizowała festyn dla mieszkańców z okazji powitania lata. Zawsze to jakaś atrakcja w naszej wiosce, więc wybraliśmy się tam z Alkiem. Pamiętam, że na loterii fantowej wylosowałam wielkiego pluszowego słonia. – To na szczęście – powiedział Aleksander. – Zobaczysz, jacy będziemy szczęśliwi. Może gdybym go wtedy oddała, szczęście nie odwróciłoby się ode mnie… Nawet byłam skłonna to zrobić – pamiętam rozżalony wzrok jakiegoś chłopczyka, który marzył o tym pluszaku. – Może mu damy słonia? – powiedziałam cicho do Aleksandra. – Taki smutasek… – Co ty! – oburzył się narzeczony. – Oddasz nasze szczęście! Nie chciałam go oddać. Gotowa byłam walczyć o nie. To dlatego po pięciu latach bezskutecznych starań o dziecko, po czterech latach bezskutecznych rozmów o leczeniu, badań i płonnych nadziei zdecydowałam się na ten desperacki krok. Bardzo chciałam urodzić dziecko, mieć dla kogo żyć. Z Aleksandrem układało mi się średnio, chyba właśnie brakowało w naszym związku tego spoiwa, jakim są dzieci – tak uważałam. Mąż codziennie rano wyjeżdżał do pracy i wracał późnym popołudniem. Ja nie pracowałam, bo nie miałam gdzie. Marzenie o dziecku było moją obsesją Zajmowałam się domem i ogrodem, gotowałam obiady dla nas i dla mojej babci, która mieszkała w jednym pokoiku, resztę domu bowiem oddała nam. Najgorsze było to, że Aleksander w ogóle nie chciał słyszeć o leczeniu. Twierdził, że to ujma na honorze, a ja nie potrafiłam go przekonać ani namówić. Potem już wiedziałam, dlaczego tak się sprzeciwiał. – Kobieto, czy ty wiesz, ile kosztuje takie leczenie? Skąd weźmiemy pieniądze? Poczekajmy jeszcze trochę, w końcu jesteśmy młodzi, a jeśli nam nie wyjdzie, to pomyślimy o adopcji – przekonywał mnie. – Albo jeszcze lepiej o rodzinie zastępczej. Znajomi z pracy wzięli chłopczyka i jeszcze na jego wychowanie od państwa kasę dostają. No, nie smuć się, będzie dobrze. Niestety, nie było dobrze. Raczej z każdym dniem gorzej. Nie potrafiłam myśleć o niczym innym – tylko o dziecku. Może gdybym pracowała, byłoby inaczej, a tak miałam zbyt dużo wolnego czasu na rozmyślanie. Nie było dnia, żeby moje myśli nie krążyły wokół tego tematu. – Nie smuć się, Romeczko – pocieszała mnie babcia. – Co ma być, to będzie. Pan Bóg nierychliwy, ale sprawiedliwy. Nie doczekała chwili, gdy wreszcie zaszłam w ciążę. Może i dobrze. Był to najpiękniejszy, a zarazem najsmutniejszy dzień w moim życiu. Idąc do lekarza, czułam wewnętrzny niepokój, który zakłócał moją radość. Ojcem mojego dziecka nie był Aleksander. Gdyby nie jego upór, nigdy bym się do tego czynu nie posunęła. Nawet nigdy bym o tym nie pomyślała. Kochałam przecież męża i nie chciałam go zdradzić. Ale zrobiłam to. Z pełną świadomością. Nie zdradziłam go z przygodnym znajomym. Ernest był moim kolegą z tej samej klasy podstawówki. Nawet kiedyś pocałowaliśmy się na szkolnej dyskotece, jednak potem jakoś nic z tego nie wyszło. Spotkaliśmy się przypadkiem podczas ubiegłorocznej majówki. Wybrałam się tam z koleżanką, ponieważ Alek wyjechał w trasę (od roku pracował w nowej firmie transportowej). Nudziłam się w domu jak mops, więc uznałam, że to żaden grzech pójść bez niego. Miałam zamiar spędzić tam godzinkę, najwyżej dwie. Jak się okazało, Ernest został zawodowym wojskowym i na stałe mieszka w Gdańsku. Poprosił mnie do tańca i zapytał, czy pamiętam nasz pocałunek. Nawet gdybym zapomniała, powiedziałabym, że pamiętam, ale znów nie całowałam się z tyloma chłopakami! Tak naprawdę noszę w sercu wszystkich swoich „narzeczonych”… Bierz mnie! Niech się dzieje, co chce! Poszliśmy się przejść i okazja nadarzyła się sama. Postanowiliśmy odwiedzić naszą dawną szkołę. Kręciło się tam trochę ludzi, jak to podczas imprezy; wspominaliśmy szkolne czasy i beztroskie chwile. A potem zajrzeliśmy do szatni, gdzie kiedyś Ernest skradł mi pocałunek. Na podłodze leżały materace. Nie broniłam się, gdy zaczął mnie całować, ani później, kiedy położył mnie delikatnie na tym stosie i zaczął pieścić i rozbierać. Po chwili wszedł we mnie może trochę zbyt gwałtownie, ale za to skutecznie. Podświadomie czułam, że zajdę w ciążę. Szczerze mówiąc, gdyby się nie udało, gotowa byłam powtórzyć tę chwilę. Z premedytacją. Oczywiście nie miałam pewności, czy nie mam jakiegoś defektu, i czy to nie ja jestem niepłodna. Okazało się, że nie. – Miałeś rację, należało poczekać – powiedziałam do Aleksandra, gdy wróciłam z miasta od ginekologa ze zdjęciem usg. – Będziesz tatusiem. A jednak znalazłam nową miłość Po jego minie zorientowałam się, że coś nie tak. Poczułam, że się czerwienię – nigdy nie umiałam kłamać. Całą drogę z miasta do domu obmyślałam, co powiem Aleksandrowi i taką wersję wybrałam. Niestety, okazało się, że kłamstwo ma krótkie nogi. Nigdy nie zapomnę jego słów, które wówczas padły: – Tak? – mój mąż zmarszczył brwi. – Jeśli ktoś będzie tatusiem, to na pewno nie ja. – No coś ty! – roześmiałam się nieszczerze. – Jakiś czas temu doznałem poważnego urazu jądra. Lekarz powiedział, że nigdy nie będę mógł mieć dzieci – mówiąc to, patrzył na mnie z wściekłością. – Chciałbym wiedzieć, kto mnie zastąpił – dodał drwiąco. Nerwy mi puściły i rozpłakałam się. Z żalu nad sobą i nad nieudanym kłamstwem. Aleksander wyszedł i wrócił pijany, więc nie miałam okazji z nim porozmawiać. Wytrzeźwiał dopiero po kilku dniach. Tak długo czekałam na rozmowę, że mogłam się do niej przygotować. Ponieważ najlepszą obroną jest atak, od tego zaczęłam. Zarzuciłam mu, że zataił przede mną prawdę o swojej bezpłodności. – Nie dość, że nic mi nie powiedziałeś, to jeszcze mnie zwodziłeś i dawałeś mi nadzieję! – krzyczałam. – To było podłe! A teraz jestem w ciąży i jeśli ci to przeszkadza, to się wyprowadź, możemy wziąć rozwód. Tak się też stało. Gdy urodziła się Ewelinka, byliśmy już po rozwodzie. Okres ciąży wspominam fatalnie, czułam się źle fizycznie i psychicznie. Bałam się, jak sobie poradzę sama z dzieckiem, ale widocznie Bóg nade mną czuwał – poznałam Szymona, starszego ode mnie o dziesięć lat. Jesteśmy razem już ponad rok i mimo że nie jest biologicznym ojcem Ewelinki, traktuje ją jak swoją córeczkę. Nie chcę zapeszyć, lecz wszystko wskazuje na to, że niedługo weźmiemy ślub. Pokochałam Szymona, bo on pokochał nas. I niczego nie żałuję. Czytaj także:„Dla ojca zawsze będę nieudacznikiem, który ma dwie lewe ręce. Przy nim czuję się jak życiowa pokraka”„Przyjaciółki zeswatały mnie z rubasznym prostakiem, który już na pierwszej randce wymyślił, że zapędzi mnie do garów”„Boję się, że zostanę samotna matka. Mąż nie potrafi zrezygnować z adrenaliny, nawet śmierć kolegi tego nie zmieniła”
2. Zwolnienie w czasie ciąży. Pracodawca nie ma obowiązku przedłużania umowy do momentu porodu w przypadku umowy na czas zastępstwa, gdy kobieta w ciąży zastępuje tylko pracownika będącego na przykład na chorobowym oraz gdy przyszła mama jest pracownikiem tymczasowym (została zatrudniona przez agencję pracy tymczasowej i „wypożyczona” docelowemu pracodawcy).

Jesteś po trzydziestce i planujesz ciążę albo już oczekujesz dziecka? To będzie ciąża zwiększonego ryzyka, ale szanse na szczęśliwy finał są ogromne. Warto wiedzieć, na co zwrócić uwagę w późnej ciąży i jakie badania trzeba wykonać. Czasy, gdy późna ciąża - po 35. roku życia - była przede wszystkim efektem „wpadki”, odchodzą do lamusa. Dziś coraz więcej kobiet decyduje się na dziecko dopiero wtedy, gdy ma ustabilizowaną sytuację zawodową i ekonomiczną, pozwalającą potomkowi na dobry życiowy start. Późna ciąża: radość i strach Dojrzałe przyszłe mamy zazwyczaj rozsadza energia i radość, bo są w stanie w pełni docenić zalety rodzicielstwa. Często jednak optymizm miesza się ze strachem o przebieg ciąży i rozwój dziecka. Specjaliści również nie kryją, że byłoby idealnie, gdyby kobiety urodziły pierwsze dziecko do 26. urodzin. Jednak medycyna sobie, a życie sobie. Dlatego naukowcy pracują nad możliwością podnoszenia granicy bezpiecznego wieku na macierzyństwo. Z ogromnymi sukcesami. Późne dzieci zwykle rodzą się zdrowe, silne i mądre. Czasami dzieje się inaczej, wówczas należy zwrócić się o pomoc do specjalistów. Dziecko wymagające długotrwałej intensywnej opieki może urodzić się w każdej rodzinie, niezależnie od wieku rodziców. Ryzyko urodzenia bardzo chorego dziecka, chociaż z wiekiem rośnie, istnieje i wtedy, gdy przyszła mama jest w rozrodczym kwiecie wieku. Aż 70 proc. dzieci z zespołem Downa rodzą kobiety przed 35. rokiem życia. Bo wiek matki to tylko jeden z czynników decydujących o stanie zdrowia dziecka. Na ten akurat wpłynąć nie możesz, ale na inne – jak najbardziej. Planowanie ciąży po trzydziestce Jeśli planujesz dziecko, a przekroczyłaś trzydziestkę, od razu skontaktuj się z dobrym ginekologiem położnikiem. Szansa, że natychmiast zajdziesz w ciążę, jest niewielka. Przeciętnie u pary, która regularnie współżyje i nie stosuje antykoncepcji, do zapłodnienia dochodzi mniej więcej po pół roku. Do roku mówi się o normie. Jeśli po takim czasie dziecko wciąż nie jest w drodze, wielu lekarzy nadal radzi cierpliwie czekać jeszcze rok. Szukanie pomocy jest konieczne po dwóch latach. Jednak nie w twoim przypadku. Lepiej urodzić w wieku 35 lat niż po czterdziestce. Nadmierna cierpliwość może doprowadzić do tego, że w ogóle nie doczekasz się dziecka, bo z wiekiem płodność maleje. Bywają tzw. puste cykle, kiedy nie dochodzi do jajeczkowania i zapłodnienie jest niemożliwe. Zdarza się i tak, że jajeczko nie jest w pełni wartościowe i chociaż dochodzi do zapłodnienia, organizm nie dopuszcza do rozwoju zarodka, w ramach naturalnej selekcji. Wówczas dochodzi do bardzo wczesnego poronienia, o którym nawet nie musisz wiedzieć, bo „miesiączka” spóźnia się tylko parę dni. Zatem, nawet jeśli jesteś zupełnie zdrowa, na dziecko pewnie trzeba będzie trochę poczekać. Przygotowanie do ciąży Z pomocą lekarza właściwie wykorzystasz ten czas. Zacznij od rzucenia papierosów, uregulowania trybu życia, znalezienia czasu na odpoczynek. Nie bój się pytać – stres i niepewność utrudniają zajście w ciążę. Możliwe, że lekarz oprócz badań wskazanych dla wszystkich kobiet planujących ciążę (np. na obecność przeciwciał przeciwróżyczkowych i toksoplazmozy) zaleci ci techniki relaksacyjne (joga, tai-chi), długi urlop we dwoje, a nawet konsultację u psychologa. Bywa, że ogromne pragnienie dziecka, połączone z lękiem o uciekający czas, uniemożliwia zajście w ciążę zupełnie zdrowej kobiecie. Chociaż czujesz się znakomicie, i pod względem ginekologicznym jesteś bez zarzutu, możesz już mieć pierwsze ukryte problemy zdrowotne, które w przyszłości mogą mieć negatywny wpływ na ciążę. Do najczęstszych należą: cukrzyca, nadciśnienie i choroby serca. Jeśli ginekolog podejrzewa takie kłopoty, zleci ci badania (pomiar ciśnienia tętniczego, EKG, poziom cukru) albo odeśle na leczenie do właściwego specjalisty. Dopiero po usunięciu medycznego problemu wrócicie do tematu: dziecko. Razem z lekarzem podejmiecie też decyzję, kiedy ewentualnie zająć się diagnostyką twojej płodności. Problemy z zajściem w ciążę Niepłodności najbardziej obawiają się kobiety, które wcześniej nie rodziły. Tymczasem, nawet będąc już mamą, teraz możesz mieć problemy z zajściem w ciążę. Poza naturalnym spadkiem płodności i czynnikami psychologicznymi istnieje wiele powodów zaburzeń płodności, które mogą pojawić się z wiekiem. Dlatego tak ważny jest jak najszybszy nadzór ginekologa, bo wiele z nich można rozpoznać podczas podstawowych badań. Zaburzenia hormonalne Wady anatomiczne Niedrożność jajowodów Endometrioza Niepłodność immunologiczna Męskie problemy Badania prenatalne Narosło wokół nich sporo mitów. Kobiety po 35. roku życia często wcale nie chcą o nich słyszeć, zwłaszcza jeśli oczekują pierwszego potomka. Wychodzą z założenia, że skoro i tak nie zdecydują się na przerwanie ciąży nawet w razie ciężkiej wady genetycznej, badania to tylko „niepotrzebny stres”. Tymczasem to nie tak. Badania prenatalne pozwalają wykryć coraz więcej chorób – nie tylko zespół Downa, ale także dystrofię mięśniową Duchenne'a, mukowiscydozę, wrodzoną wadę cewy nerwowej. Te choroby często wiążą się z ogromnym cierpieniem dziecka, a nawet nieuchronną wczesną śmiercią, zatem kobieta powinna pomyśleć o tym, czy jej potrzeba macierzyństwa to wystarczający powód do narodzin. Badania pozwalają także wykryć uleczalne choroby, np. wady serca, nerek, kręgosłupa, które można leczyć w życiu płodowym. Czasem ze względu na chorobę dziecka poród musi odbyć się w specjalistycznej placówce, a bez badań mama mogłaby o tym wcale nie wiedzieć. Badania nie są tak niebezpieczne, jak się sądzi. Do w pełni bezpiecznych należy tzw. test PAPP-A, który określa prawdopodobieństwo wystąpienia nieprawidłowości u dziecka. By go przeprowadzić, konieczna jest analiza krwi i specjalne badanie USG. Pobranie krwi wiąże się też z wykonaniem tzw. testu potrójnego, który także daje miarodajną informację o stanie dziecka. W przypadku amniopunkcji powikłania zdarzają się bardzo rzadko: w ok. 1 proc. przypadków. Badanie polega na pobraniu z pęcherza płodowego próbki płynu owodniowego – na tej podstawie sporządza się tzw. kariotyp, czyli sprawdza się, czy nie ma nieprawidłowości w chromosomach. Najbardziej ryzykowne badanie to biopsja trofoblastu – robi się ją tylko wtedy, gdy jest konieczna. Zaledwie wyniki 3 proc. amniopunkcji potwierdzają wady rozwojowe u dzieci. Zatem badanie pomaga uwierzyć w szczęśliwy finał aż 97 proc. matek, które mu się poddały! Choćby po to warto je zrobić. Późna ciąża - nie panikuj Nie jesteś zgrzybiałą staruszką, a młodą kobietą oczekującą na cud narodzin. Nie zadręczaj się i nie stwarzaj problemów. Na pewno wszystko będzie dobrze i będziesz cudowną mamą. Wiedzy nie szukaj w internecie, nie próbuj być mądrzejsza od lekarza. Wybierz takiego, któremu możesz w pełni zaufać. Pomyśl o prywatnym prowadzeniu ciąży, bo ginekolog w rejonie może źle znosić miliony pytań i często trudno się do niego dostać poza wyznaczonym terminem. A wszelkie wątpliwości lepiej wyjaśnić z nim niż z koleżanką. Ciąża to nie choroba. Nie leż więc całymi dniami (chyba że lekarz ci każe) – ty i dziecko potrzebujecie tlenu. Nie wsłuchuj się w każde burczenie w brzuchu. Kiedy naprawdę cię zaboli, będzie nienaturalnie się prężył, zaczniesz plamić, spuchną ci kostki, twarz czy dłonie, dokuczy silny ból krzyża – nie panikuj, tylko skontaktuj się z lekarzem. Takie rzeczy w ciąży zdarzają się i bez przyczyny, ale lepiej się upewnić. Badania konieczne w ciąży Jeśli nie byłaś pod opieką lekarza przed zajściem w ciążę, teraz czeka cię diagnostyka, która pozwoli ocenić twój stan ogólny, może konsultacja u internisty. Jeśli chorujesz na choroby przewlekłe, ginekolog zapewne wraz ze specjalistą będzie zastanawiał się nad bezpiecznym leczeniem podczas ciąży. Poza tym, jeśli wszystko będzie dobrze, czekają cię rutynowe badania i kontrolne wizyty – jak w każdej innej ciąży. Pamiętaj jednak, by szczególnie starannie wykonano ci badanie USG. Nie każdy ginekolog to potrafi. Najlepiej, by miał doświadczenie w diagnozowaniu wad płodu i pracował na najnowocześniejszym sprzęcie. Lekarz na podstawie wielu pomiarów jest w stanie wychwycić sygnały świadczące o występowaniu wad genetycznych. Dokładne badanie serca płodu pozwala wykryć jego wady, które można leczyć w czasie ciąży. Wiedząc, że dziecko urodzi się chore, lekarz może odpowiednio przygotować się na jego przyjęcie. Poród powinien odbyć się w specjalistycznej klinice, by w razie potrzeby można było go przyspieszyć lub opóźnić, zaplanować cesarskie cięcie czy przygotować się do interwencji chirurgicznej. Późna ciąża: cesarka na koniec? Być może podczas ciąży będziesz musiała odwiedzać lekarza częściej niż inne ciężarne. Starsze matki są bardziej narażone na poronienie (z powodu starszych komórek jajowych), wystąpienie stanu przedrzucawkowego i przedwczesnego porodu (czemu często można zapobiec). Lekarz uprzedzi cię też o możliwych komplikacjach podczas samego porodu (zwłaszcza, gdy skończyłaś 40 lat, rodzisz pierwsze dziecko, jesteś niewysportowana lub cierpisz na choroby przewlekłe). U niektórych starszych kobiet osłabienie mięśni i mniejsza elastyczność stawów mogą mieć wpływ na wystąpienie trudności podczas porodu, ale u tych, które są w świetnej kondycji fizycznej, nie będzie żadnego problemu. miesięcznik "M jak mama" Eliza Dolecka | Konsultacja: dr n. med. Marzena Dębska, specjalista ginekolog położnik, Szpital Bielański w Warszawie

Bo fajnie mieć faceta, który gra pierwsze skrzypce w towarzystwie, ale gdy ten sam facet płacenie czynszu zostawia kobiecie, już nie jest tak przyjemnie. Przyznam, że w tamtym czasie stracił w moich oczach wiele ze swej męskości. – Masz tylu znajomych, wykorzystaj to – radziłam mu. Pierwszy dzięń ostatniej miesiączki miałam 25/12/2010 r. Następnie okazało się, że zaszłam w ciążę, niestety w 8 tygodniu doszło do poronienia. W dniu 24 lutego miałam zabieg łyżeczkowania. W dniu 8 i 9/03/2011 doszło do współżycia. Dodam, iż ostatnie miesiączki były wywoływane luteiną, gdyż przez kilka miesięcy nie występował u mnie okres. Ponadto miałam zdjagnozowany zespół policystycznych jajników. Czy możliwe jest, iż zaszłam ponownie w ciążę. Dodam, iż po łyżeczkowaniu, po paru dniach ustapiło mi krwawienie, po stosunku pojawiło się ponowne krwawienie i trwa nadal.
Jestem w ciąży! Jeszcze (śmiech). Czasami są problemy natury, nazwijmy to medycznej, ale w większości przypadków to psychika ma kluczowe znaczenie. Jeśli jesteś w depresji albo masz nerwicę, to organizm nie będzie nastawiony na nowe życie. Kiedy już zaszłam w ciążę, liczyłam z wdzięcznością każdy kolejny udany dzień.

zapytał(a) o 21:14 Zaszłam w ciążę czy to zwykłe przeziębienie? czuje sie jak bym miala goraczke, bolała mnie przed cwhilą głowa ale wzielam tabletke, teraz kichlam pare razy nie wiem czy to bedzie katar, w dodatku skonczyl mi sie okres. dodam, ze jakies 12 dni temu byl u mnie kuzyn, i byl tak podniecony, ze pocieral swojego czlonka o moje spodnie. 8 dni pozniej dostalam okresu noi dzisiaj mi sie skonczyl . nie spuscil sie we mnie, ani nic, a slyszalam, ze jak chlopak nawet wszedl w dziewczyne i sie w niej nie spuscil jak nie miala ani razu okresu , to nie moze zajsc w ciaze. to byl moj peirwszy okres. moge w niej byc czy to zwykle przeziebienie? Ostatnia data uzupełnienia pytania: 2011-08-10 21:14:05 Odpowiedzi przeziebienie na 100 % ;] ale wy uprawialiście seks ?!?! .. Bo nie kapuje .Lol , jeszcze z kuzynem .. ; pmi to na ciąże nie wygląda .;D blocked odpowiedział(a) o 21:18 meegii17 odpowiedział(a) o 01:45 zadzwon do kuzyna i sie zapytaj czy sie spuscil czy nie :) koonik odpowiedział(a) o 21:18 hmm z kuzynem? jak pocierał Ci tylko o spodnie to raczej nie mozesz byc w ciąży ;d co kuzyn ci [CENZURA] wkładał dziewczyno ogarnij się!to kazirostwo poczytaj o tym kochana co ty narobiłaś! blocked odpowiedział(a) o 21:21 o żal. sory ale to mi się pierwsze nasunęło.. to ty w końcu z nim spałaś czy nie?! bo nie wiem Uważasz, że ktoś się myli? lub

Skoro przyjmuje Pani tabletki w sposób prawidłowy i nie dochodzi do żadnych sytuacji, w których skuteczność mogłaby zostać zachwiana, to nie ma potrzeby stosowania dodatkowego zabezpieczenia w postaci prezerwatywy. Wydaje mi się, że tak bardzo obawia się Pani zajścia w ciążę, że potrzebuje Pani dwóch form zabezpieczenia. Zażyłam tabletkę "72h po" ok. 20 godzin po odbyciu stosunku. Zanim jednak lekarz dał mi receptę na tę tabletkę zalecił mi wykonanie testu ciążowego na miejscu, w gabinecie, aby wykluczyć ewentualną ciążę. Wynik był negatywny, więc otrzymałam receptę i wzięłam tabletkę zgodnie z zaleceniami na ulotce. Dziś mam 36 dzień cyklu. Pięć dni temu zaczęłam odczuwać bóle w podbrzuszu, więc spodziewałam się, że wkrótce dostanę okres. Krwawienia jednak nie było i nie ma. Postanowiłam zrobić test ciążowy i okazało się, że wyszedł pozytywny. Jak to możliwe, że po zażyciu tabletki "po" zaszłam w ciążę? Czy możliwe, że byłam w ciąży, ale było zbyt wcześnie, aby test wykonany w gabinecie lekarskim to wykazał? Antykoncepcja doraźna po stosunku nie jest metodą w 100% skuteczną i ciąże, wprawdzie rzadko, ale się zdarzają. Test ciążowy może wykazać obecność ciąży dopiero po około 2 tygodniach od zapłodnienia. Pamiętaj, że odpowiedź naszego eksperta ma charakter informacyjny i nie zastąpi wizyty u lekarza. Inne porady tego eksperta
Stosunek w czasie okresu – odpowiada Lek. Kalina Wysocka-Dubielecka Możliwość starań o dziecko podczas przeziębienia – odpowiada Lek. Magdalena Reszczyńska Ciąża - przeziębienie – odpowiada Lek. Kalina Wysocka-Dubielecka
Witam jestem 3 tyg po operacij endo po CC spoznia mi sie miesiaczka 7 dni czy to mozliwe ze jestem w ciazy dodam ze 2 tyg temu doszlo do stosunku czekam na odp . KOBIETA, 27 LAT ponad rok temu Ginekologia Ciąża Prawdopodobieństwo ciąży Cykl miesiączkowy Czego należy unikać w ciąży? Ciąża to wyjątkowy czas. Właśnie wtedy kobieta powinna szczególnie dbać o swoje zdrowie i samopoczucie. Obejrzyj film i dowiedz się, czego powinna unikać kobieta w stanie błogosławionym. Dr n. med. Diana Kupczyńska Medycyna estetyczna, Wrocław 86 poziom zaufania Owszem, jeśli ma Pani owulację, ciąża jest możliwa. 0 redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych znajdziesz do nich odnośniki: Czy możliwe jest zajście w ciążę przy stosowaniu antykoncepcji? – odpowiada Lek. Aleksandra Witkowska Nie pękł mi pęcherzyk - czy możliwe jest zajście w ciążę? – odpowiada Lek. Aneta Zwierzchowska Objawy ciąży a spóźniony okres – odpowiada Lek. Paweł Baljon Czy możliwe jest, że znów zaszłam w ciążę? – odpowiada Lek. Aleksandra Witkowska Czy to jest możliwe, że jednak jestem w ciąży? – odpowiada Lek. Michał Lenard Czy możliwe, że jestem w ciąży pomimo PCOS? – odpowiada Dr n. med. Tomasz Basta Prawdopodobieństwo ciąży miesiąc po poronieniu biochemicznym – odpowiada Lek. Rafał Gryszkiewicz Tygodniowe opóźnienie miesiączki po stosunku w dni płodne i przyjęciu pigułki NorLevo – odpowiada Lek. Jarosław Maj Niepełne zbliżenia, różowy śluz i ból piersi a możliwość ciąży – odpowiada Piotr Pilarski Czy rzeczywiście możliwe jest, że zaszłam w ciążę? – odpowiada Redakcja abcZdrowie artykuły 10 zaskakujących sposobów, żeby zajść w ciążę Czy ciąża bez stosunku jest możliwa? Większość pow Czy to ciąża? Sprawdź! Wiele kobiet niegotowych na macierzyństwo przeżywa Czy można zajść w ciążę podczas okresu? Czy można zajść w ciążę podczas okresu? Okazuje si
JMhG.
  • mnt8i6ye4k.pages.dev/390
  • mnt8i6ye4k.pages.dev/117
  • mnt8i6ye4k.pages.dev/305
  • mnt8i6ye4k.pages.dev/116
  • mnt8i6ye4k.pages.dev/82
  • mnt8i6ye4k.pages.dev/184
  • mnt8i6ye4k.pages.dev/185
  • mnt8i6ye4k.pages.dev/367
  • mnt8i6ye4k.pages.dev/291

    • zaszłam w ciążę w czasie przeziębienia